از محضر حق، فیضِ دعا باید خواست            این فیض، به بركتِ بكا باید خواست

در عـیدِ سعـیدِ فـطـر، عـیدى ز عـلى            پابـوسىِ حضرت رضا باید خـواست

هـنگـام تـشـرُّف، به حـریـم رضـوى            شاید تو بگـویى كه مِـنـا باید خواست

اما نـظـرِ شـاعـرِ ایـن بـیت، ایـنـست            در صحنِ رضا، كرب و بلا باید خواست

وقتى شب جـمعه، كـربـلا قسمت شد            از فـاطمه، وصلِ شهـدا باید خواست

درمــانِ هــزار دردِ بــى درمــان را            از ذكـرِ مَـن اسـمُـهُ دوا باید خواست

پـایـانِ شـبِ درد و غــمِ جــانـبــازان            از تُـربتِ ذِكـرهُ شـفـا بـایـد خـواسـت

از اهـلِ جـفا گـلایه مـندى! غـم نیست            ایـنجـا مـدد از شـاه وفـا باید خواست

اى اهـل حـرم میر وعـلـمدار بخوان            از خـضرِ حـرم آب بـقا باید خواست

ایــام اجــابـتِ دعـــاى فــــرج اســت            تقـریـرِ ظهـور از خـدا باید خـواست